Odgłosy lata – Rosamunde Pilcher

Wydawnictwo: Książnica

Rok wydania: 2007

Liczba stron: 278

Źródło: Biblioteczka własna

Jakiś czas temu skacząc po kanałach telewizyjnych trafiłam na bardzo ładny i wzruszający film, okazało się, że został on nakręcony na podstawie książki Rosamunde Pilcher. Co raz częściej zaczęłam zaglądać na ten kanał i okazało się, że nie tylko jej książki sfilmowano i nie tylko na jej książki mam ochotę. Wciągnęłam się też w historie pisane przez Ingę Lindstrom czy Barbarę Wood.

Laura, kiedy pierwszy raz zobaczyła Aleka, wiedziała, że to idealny mężczyzna dla niej, wiedziała, że w końcu go zdobędzie. Jednak kiedy już została jego żoną, nie wszystko było takie, jak sobie wyobrażała. W domu w którym zamieszkali, nie czuła się najlepiej, wszystko przypominało jej o byłej żonie Aleka, znajomi również często o niej wspominali, przez co Laura czuła się jeszcze gorzej. Do tego jej mąż, zupełnie nie chciał rozmawiać o swojej córce, która wraz z matką wyjechała do Ameryki. Laura czuła, że cała ta sytuacja wisi między nimi, że jest jakaś wielka pustka, której nie może ona wypełnić.

Jednak to nie koniec stresu dla tej wrażliwej i delikatnej kobiety, bowiem okazuje się, że musi ona niezwłocznie przejść pewien bardzo nieprzyjemny zabieg i nie będzie mogła wyjechać wraz z mężem i jego znajomymi na corocznie organizowany wyjazd. Jednak by nie psuć przyjemności Alekowi, Laura wyjeżdża do jego rodziny do Kornwalii, by tam odbyć niezbędna rekonwalescencję i odzyskać spokój. Jednak czy to możliwe, gdy ktoś w anonimach zaczyna oskarżać ją o zdradę ?

„Odgłosy lata” to bardzo ładna powieść obyczajowa, napisana bardzo plastycznym i barwnym językiem. Potrafi ona wzruszyć, ale przede wszystkim zachwyca - opisami Kornwalii, morza, starego ale przepięknego domu. Autorce udało się stworzyć naprawdę niezwykły klimat, choć trochę oderwany od rzeczywistości, ale dzięki temu możemy poznać życie bogatych Brytyjczyków, końca XX wieku.

Rosamunde Pilcher bardzo ładnie nakreśliła historie dwojga ludzi, którzy trochę pogubili się w swoim małżeństwie, którzy nie potrafią odnaleźć właściwej drogi. Cała historia, którą czytamy, dzieje się bardzo powoli, nastrajając nas nieco melancholijnie, pozwalając odetchnąć od całego tego pośpiechu, który nas otacza. Dzięki, niej możemy napawać się urokami tego niezwykłego miejsca, i kibicować Laurze, by w końcu odnalazła siebie.

Lubie takie historie i już się nie mogę doczekać, kiedy przyjdzie do mnie z Finty „Dziki Tymianek” tej autorki :)