Słońce i deszcz - Debbie Macomber

Wydawnictwo: Mira

Rok wydania: 2010

Liczba stron: 384

Źródło: Biblioteczka własna

Życie nie jest usłane różami, czasem mamy z górki czasem pod górkę i nikt na to już nic nie poradzi. Można czasem pomóc szczęściu,  ale i tak nie damy rady być zawsze pogodni, uśmiechnięci, w życiu każdego człowieka właśnie „raz świeci słońce a raz pada deszcz”. I tak też jest u bohaterów Debbie Macomber.

Molly bardzo wcześnie straciła ojca, i choć bardzo to przeżyła, to jednak dziadek robił wszystko by ulżyć w cierpieniu wnuczce. I choć bywał czasem szorstki i nieokrzesany to ona wiedziała, że zawsze może na niego liczyć, że kocha ją nad życie. Teraz on sam potrzebował pomocy, jego serce było już zmęczone i w każdej chwili mogło się zatrzymać. Tak więc Molly, wraca na farmę, by nie tylko wspomóc dziadka, ale też spędzić z nim być może ostatnie lato. A sama decyzja wbrew pozorom nie należy do łatwych, gdyż sama podróż kosztuje tyle, że musi sprzedać ona wszystko co ma. Do tego jej synowie, szczególnie starszy sprawiają same kłopoty, po tym jak ich ojca, a byłego męża Molly, skazano za defraudacje pieniędzy. Jednak Molly ma cichą nadzieję, że nie tylko wnukowie w końcu poznają dziadka ale też, że zmieniając środowisko pogodzą się z pewnymi rzeczami.

Jest jeszcze jeden problem związany z wyjazdem a zwie się on Sam Dakota. Zarządcza, któremu całkowicie ufa dziadek, a co do którego ma duże oby sama Molly. Bo choć dziadek jeszcze nigdy nie pomylił się w ocenie ludzi, to właśnie po przybyciu tego człowieka, na farmie zaczynają się dziać dziwne rzeczy.

Po książki Debbie Macomber sięgam bez żadnych obaw, poznałam już dość dobrze tą autorkę i wiem czego mogę się spodziewać. Jednak do tej pory czytałam jej książki raczej bardziej wesołe, pogodne, a ta jest zupełnie różna, co nie znaczy gorsza. Więcej w niej smutku, i jakieś takiej melancholii, więcej trudnych decyzji. Dopiero tak naprawdę na końcu można poczuć to słońce, które zaświeci nad bohaterami.

Przez całą książkę spotykamy się z niesprawiedliwą opinią, z borykaniem się i ciągłym tłumaczeniem za błędy popełnione w młodości, za błędy  popełnione pod wpływem chwili. Przecież to, że raz daliśmy się ponieść, czy po prostu się pomyliliśmy nie znaczy, że całe życie będziemy źli, czasem wręcz przeciwnie, będziemy bardziej ostrożni by nie popełnić znów tych samych błędów.

W książce „Słońce czy deszcz” znajdziemy też walkę, bardzo nierówną, o prawo do życia, do własności, do tego by po prostu godnie żyć.  Bo czyż możemy liczyć na wygraną, kiedy nie wiemy, z kim lub czym walczymy, a co jeśli to osoby reprezentujące prawo chcą nas zniszczyć i są gotowe nawet do tego by pozbawić kogoś życia.

Bardzo dobrze mi się czytało tą książkę i był nawet moment, kiedy w oku zakręciła mi się łza. Jest to dość smutna opowieść, jednak dająca wiarę i mówiąca o tym by nigdy się nie poddawać, by zawsze walczyć o swoje.

Polecam !

Ocena 9/10