Cukiernia pod Amorem. Hryciowie – Małgorzata Gutowska-Adamczyk

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

Rok wydania: 2011

Liczba stron: 450

Źródło: Biblioteczka własna

No i się skończyło, wszystkie trzy części za mną, a ja czuję, że chcę jeszcze, że to nie może być koniec. Pani Małgosia nie może mi tego zrobić!

Tym razem poznajemy historię Hryciów, śledzimy dalsze losy Giny Weylen, oraz jej syna Adama, któremu przyszło dorastać w bardzo ciężkich czasach. Hrabia Zajezierki w końcu dowiaduje się, co miała na myśli i co czuła jego matka przed śmiercią. Ale przede wszystkim poznajemy w końcu Celinę i jej historie. Ta część obejmuje najdłuższy okres, bo lata od drugiej wojny światowej do 1995 roku. Dla mnie ta część jest najbardziej bliska.

Nie minęło wiele czasu, kiedy Polska ponownie straciła wolność, kiedy kolejny raz przyszło  polakom, ginąć w jej obronie. Czasy te jednak były trudne nie tylko dla polaków, ale też dla żydów. W tych strasznych czasach przyszło dorastać Adamowi Toroszynowi, który musiał dbać nie tylko o siebie,  którego oczami oglądamy okupacje Warszawy, a który to podczas dość rzadkich wizyt u wuja Tomasza, poznał Celinę i się w niej zakochał. I, choć Celina była wierna ich miłości dość długi czas, to on nie przetrwał próby. W końcu głód i bieda zmusiły ją do wyjścia za mąż za Leona Hrycia, który nie tylko oszukał jej rodzinę, ją samą, ale też przetrwonił cały ich dobytek. Jednak Celina nie żałuje tego co było, w końcu szczęście jest ulotne i samemu trzeba o nie zadbać, a nie czekać na nie latami.

No i najważniejsze, w końcu przychodzi rozwiązanie pierścienia i tego, kto go miał.

Myślałam, że trochę inaczej się skończy ta cała historia, ta saga o rodzie Zajezierskich, Cieślaków, no i Hryciów. Czuję duży niedosyt, z takiego zbyt luźnego rozwiązania, z niedomówienia. No i z samej historii pierścienia, bo w końcu to od niego się zaczęło, a skończyło tak, jakby on wcale nie był ważny. Trochę tak na odczepne. Ale poza tym uważam, że Pani Małgorzata wykonała kawał świetnej roboty, pokazała kawał historii, który kształtował polskie społeczeństwo. Zżyłam się z bohaterami, z Gutowem, z Cukiernią. Przeżywałam losy Giny, Adama, Celiny, i teraz żal mi, że to już koniec. Poznałam wiele silnych kobiet, które zdecydowały o dalszych losach rodziny, które miały wpływ na przyszłe pokolenia i myślę, że kiedyś znów do nich wrócę, że kiedyś z wielką przyjemnością znów zanurzę się w tej wielopokoleniowej sadze ;)