środa, 29 czerwca 2011

Tajemnica panny Hamilton – Candace Camp




Wydawnictwo: Harlequin/Mira
Rok wydania: 2011
Liczba stron: 448
Źródło: Biblioteczka własna


Bardzo dawno już nie czytałam żadnej powieści historycznej, której akacja rozgrywałaby się w epoce wiktoriańskiej. A to takie piękne czasy były. Anglia, kraj w którym obowiązuje wiele konwenansów społecznych, damy muszą być pracowite, muszą strzec domowego ciepła,  jak i dawać przykład największej moralności. Panowie to prawdziwi dżentelmeni, szlachetni, uprzejmi, wspaniałomyślni. Ach jak by się chciało żyć w tych czasach, gdzie honor naprawdę wiele znaczył, a panowie dbali o reputację swoich dam. Jednak jak to w życiu bywa, często kończyło się to tylko, na zachowywaniu pozorów.
Priscilla Hamilton – panna z dobrego domu, marząca o wielkich podróżach i przygodach. Niestety, w czasach w których przyszło jej żyć, musi bardzo staranie ukrywać swoje największe marzenia. Jednak gdy ma się tak wspaniałego ojca – naukowca, i bardzo dyskretną guwernantkę, można choć trochę je spełniać. I tak Priscilla pisze niesamowite książki, przelewając swoje pragnienia na  papier. Niestety książki wydaje pod pseudonimem, gdyż prawdziwej damie nie przystoi takie zajęcie, i mogło by to wywołać wielki skandal.
Pewnego wieczoru, Priscilla słyszy głośne pukanie do drzwi. Pora już trochę późna na wizyty towarzyskie, więc z całą pewnością coś się musiało stać. Bez chwili zastanowienia młoda dama biegnie zobaczyć, kogo przywiało o tej porze. Gdy otwiera drzwi, sama nie może uwierzyć w to co widzi, czy to sen czy jawa, a może to tylko jej wyobraźnia? Na progu domu stoi nagi mężczyzna, wyczerpany i oszołomiony. Bez chwili wahania postanawia mu pomóc, i koniecznie zabrać z progu domu, w końcu ktoś by mógł go zobaczyć i dopiero wybuch by skandal. Ojciec Priscili wierzy w intuicję córki, wie że musiało zdarzyć się coś złego i stara się jak może by pomóc nieznajomemu, jednak guwernantka jest pełna obaw czy aby jakiegoś przestępcy nie wpuszczają do domu. Po ciężkiej nocy okazuje się, że piękny nieznajomy jest ... no właśnie, kim jest, bo on nic nie pamięta. I tak po części spełniają się najskrytsze marzenia panny z dobrego domu, która w raz przybyszem, wędruje po nienajlepszych dzielnicach Anglii, by dowiedzieć się dlaczego, ktoś go porwał i chciał go zabić. Takich przygód i emocji panna Hamilton długo nie zapomni, a cudowny nieznajomy już na zawszę zmieni jej życie.
Świetna książka, idealna na wakacje, na słoneczne popołudnie, przy której nie można się nudzić. Tajemnic jest dużo, a przygód jeszcze więcej. No i sam wstęp, byłam naprawdę zaskoczona, bo spodziewałam się jakiś opisów z życia w wiktoriańskiej Anglii, a tu na dzień dobry taka niespodzianka. Autorka stworzyła naprawdę niezłą powieść, serwując nam niezapomniane spacery, wizyty towarzyskie, i uczestnictwo w balach. Nie brakuje też miłości i pożądania, które pięknie dopełniają całości, jednak nie są tu najważniejsze. Na duży plus zasługują też bohaterowie, postać pana Hamiltona, przesympatycznego naukowca, którego często trzeba sprowadzać na ziemię,  Priscilla, która wbrew temu co mówi, często kieruje się emocjami i nie potrafi usiedzieć na miejscu. Tajemniczy nieznajomy, guwernantka, znajomy doktor oni wszyscy to naprawdę dobre towarzystwo, którego nie da się nie lubić.
Polecam wszystkim, którzy mają ochotę na książkę pełną przygód,  konwenansów społecznych, miłości i pożądania, w której nie brakuje humoru  a wydarzenia dynamicznie następują, jedno po drugim.
Ocena 9/10

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Harlequin/Mira, za co serdecznie dziękuję !!!

poniedziałek, 27 czerwca 2011

W poszukiwaniu króla. Opowieść o Inklingach – David C. Downing


Wydawnictwo: eSPe
Rok wydania: 2011
Liczba stron: 258
Źródło: Biblioteczka własna


„Fantastyczna powieść dla wielbicieli Lewisa, Tolkiena i Williamsa oraz legend arturiańskich.”

Zabierając się za tą książkę spodziewałam się, że to kolejne dzieło w stylu Dana Browna, i choć po części tak jest, mamy poszukiwaczy i przygodę, to jednak autor zaserwował nam w tej książce coś niezwykłego. David Downing jako wielki znawca Inklingów, postanowił nam bliżej przedstawić tą grupę oksfordzkich intelektualistów.
Jest rok 1940. Tom McCord przybywa z Ameryki by napisać książkę - przewodnik, ale przede wszystkim by znaleźć dowody na istnienie Króla Artura. Już na samym początku, czeka go niemiłe spotkanie ze strony Anglików, którzy dają mu do zrozumienia, żeby sobie darował. Jednak Tom nie ma najmniejszego zamiaru zaprzestać poszukiwań mimo trwającej wojny i dąży by osiągnąć zamierzony cel. Krótko po przyjeździe spotyka też niesamowitą dziewczynę – Laurę, która również jest Amerykanką i przybyła by dowiedzieć się czegoś więcej o królu. Męczą ją dziwne sny – król z lwem u stóp, celtycki krzyż, czy zwierzęta wychodzące z kościoła. I tak, jednoczą siły, bo stawka okazuje się być bardzo wysoka. Na szczęście, wśród nieprzychylnych Anglików, udaje im się poznać oksfordzką grupę intelektualistów, którzy nie tylko pomogą w poszukiwaniu relikwii, ale też samych siebie.
Włócznia przeznaczenia, którą przebity został Jezus na krzyżu – ten kto ją zdobędzie, zdobędzie też władzę nad światem.
Na okładce napisane jest, że książkę czyta się jednym tchem, i się z tym jak najbardziej zgadzam. Jednak nie sama przygoda jest tu najważniejsza, bo książka ma jakby dwa wymiary i ten drugi jak dla mnie był bardziej interesujący. Dysputy teologiczne prowadzone przez Inklinków. Autor stworzył niesamowita powieść, którą czytając, czułam jakbym sama siedziała między takimi znakomitościami jak Tolkien czy Lewis, i uczestniczyła w opisywanych rozmowach czy wydarzeniach. Sporo w tej książce jest rozważań na temat wiary, czy mitu umierającego króla. A biorąc pod uwagę, że autor umieścił w swojej książce autentyczne wypowiedzi Tolkiena, Lewisa i Williamsa, sprawia, że książka ta  jest jeszcze bardziej niezwykła.
Spodziewałam się czegoś innego po tej książce i jestem mile zaskoczona. Nie jest to książka jakich wiele na półce i jeśli, ktoś spodziewa się przygód w stylu Browna, to się zawiedzie. Autor stworzył znakomitą powieść, pełną rzeczywistych miejsc i legendarnych bohaterów, powieść w której fakty mieszają się z mitami i legendami. Ja miło spędziłam czas przy jabłeczniku w bardzo zaszczytnym gronie i tylko pozostaje mi żałować, że książka ta, tak szybko się skończyła.
Niestety mam pewien niedosyt i trochę mieszane uczucia co do zakończenia całej tej historii. W porównaniu do całości, do tych rozważań teologicznych, niesamowitych miejsc, samo zakończenie było trochę banalne, za szybkie. Ale to tylko moje zdanie, moje odczucia. I mimo tego szczerze ją polecam, jest to książka warta przeczytania, która dostarczy wiele niezapomnianych chwil czy prawd !!!
Ocena 9/10



Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa eSPe, za co serdecznie dziękuję !!!

Ps. Przy okazji postanowiłam zmienić skalę ocen, tamta była trochę za mała :)

czwartek, 23 czerwca 2011

Detektyw i panny – Magdalena Lewańska



Wydawnictwo: JanKa
Rok wydania: 2011
Liczba stron: 270
Źródło: Biblioteczka własna


Pamiętacie porucznika Columbo? Zawsze ten sam garnitur i płaszcz, nieodłączne cygaro i kawa, czarna i mocna. Kiedyś uwielbiam ten serial i zagadki morderstw osób z wyższych sfer. Detektyw Dirk Tielke też wychowywał się na przygodach  oficera śledczego Columbo, który stał się dla niego wręcz wzorem do naśladowania. Bo przecież nie koniecznie trzeba dużo sprzętu i techników, nie zawsze trzeba używać broni i siły fizycznej, by rozwiązać zagadkę, by wskazać kto jest winy.
Dirk - młody, przystojny, ambitny, i trochę samotny. Nic go nie trzyma w Hamburgu, więc kiedy tylko otrzymuje awans, bez chwili wahania przenosi się do Kirchdorfu, by objąć stanowisko szefa policji. Tylko czy to aby na pewno nagroda, ten awans, a nie zesłanie i zepchnięcie na boczne tory.
Kirchdorf, miasteczko jakich wiele, położone gdzieś niedaleko byłej granicy z NRD. Mieszkańcy, jedni bardziej sympatyczni inni mniej, ale wszyscy niewinni jak łza. Miasteczko w którym nic się nie dzieje, a jedyne co może zająć Dirka to prelekcje dla dorosłych o zapobieganiu przestępstwom. A jednak, choć wszystko wydaje się być monotonne i takie ułożone, to jednak detektyw w końcu wpada na trop przestępstwa.
„Chiński kurczak” to pierwsza opowieść, w której detektyw Dirk nie tylko poznaje miasteczko i jego mieszkańców, ale przede wszystkim piękną Alke. Dziewczynę, której największym grzechem, wykroczeniem, jest przeczytanie cudzej korespondencji. I choć początkowo Dirk nie może się skupić na zeznaniach niezwykłej dziewczyny, będąc zauroczony młodą damą, to po chwili dociera do niego, że być może doszło do prawdziwego przestępstwa. Bez chwili wahania rusza do domu dziecka w Holthausen, gdzie w raz z panią dyrektor, dokonuje makabrycznego odkrycia. Od tej chwili, już nic nie może mu przeszkodzić by odnaleźć Rolfa Alhers. W tym samym czasie, Isia Dobrzańska, niechcący potrąca dziwnego mężczyznę, który nie pamięta skąd się wziął w parku ani jak się nazywa. Opiekując się nim, nabiera wiele sympatii do nieznajomego, jednocześnie martwiąc się, że jest on niezmiernie podobny do poszukiwanego mordercy. Czy aby na pewno wie ona co robi, trzymając u siebie nieznajomego?
Druga historia dzieje się dwa lata później, kiedy detektyw Dirk przyzwyczaił się już do tego nieco sennego miasteczka, gdy myśli, że teraz już nic go nie zaskoczy. A tu niespodzianka, w jego mieście dokonano prawdziwej zbrodni, zabito bogatego obywatela. Początkowo wszystko wskazuje na porachunki mafijne, gdyż Reiner Pagel, miał być świadkiem koronnym i zeznawać w sprawie handlu żywym towarem. Jednak detektyw Dirk w to do końca nie wieży, nic nie pasuje do wniosków wyciągniętych przez Hamburdzką policję. Czy i tym razem uda mu się rozwiązać zagadkę i znaleźć prawdziwego mordercę?
„Detektyw i panny” to bardzo sympatyczna książka, w której jak dla mnie, prowadzone śledztwa są bardzo miłym dodatkiem do całości, pięknie dopełniając całości. Bo ja strasznie polubiłam tego sympatycznego detektywa, i mieszkańców Kirchdorfu. Przesympatyczną Isię, zmanierowaną Alkę oraz charyzmatyczną dyrektor Edeltraud. Każda z tych osób ma coś w sobie i nie da się ich nie lubić. Autorka stworzyła bardzo ciekawy świat, miasteczko jakich wiele a jednocześnie jedyne w swoim rodzaju.
Akcja książki toczy się niespiesznie, gdyż nie do końca ważne jest kto, ale dlaczego. Łatwo tez domyślić się, kto jest winny, jednak zanim dowiemy się tego na pewno, dowiemy się jaki był motyw.
Książka podobała mi się, momentami naśmiałam się z przedstawionych historii i bohaterów. W szczególności zapadł mi w pamięci pomysł kolegów Dirka, którzy za wszelką cenę, chcieli mu zapewnić rozrywkę i przywrócić wiarę w siebie.  Mam wielką nadzieję, że autorka napisze kolejne części przygód detektywa Dirka Tielke !
Ps. Jedyne co mi się w tej książce nie spodobało to okładka, jest jakaś nijaka ;)
Ocena: 4,5/6 

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wortalu literackiego GRANICE.PL, za co serdecznie dziękuję !!!

wtorek, 21 czerwca 2011

"Z książką na wakacje"

Bardzo lubię brać udział w wymianie książek organizowanej przez Sabinkę :)
Moja paczuszka już jakiś czas temu dotarła, a wczoraj Pan Listonosz przyniósł niespodziankę dla mnie od Obsesji Kasiulka !!!
 Kasiu ślicznie Ci dziękuję !!! Kryminał skandynawski to coś co uwielbiam, a "Jędrne kaktusy" zapowiadają się bardzo ciekawie !!! No i  zakładka - jest w prost przecudowna :)
Jeszcze raz Kasiu bardzo, bardzo Ci dziękuję, trafiłaś z książkami jak nic :)

poniedziałek, 20 czerwca 2011

Weekend na sportowo :)

Od dziś biorę się z powrotem za czytanie i za zaległe recenzje, a tym czasem ten weekend spędziłam bardzo przyjemnie, dobrze się bawiąc w Toruniu :)

Zawodniczka  dopuszczona do piłki :P
Umilająca sobie czas w przerwie, jak się da
No i 3 miejsce w siatkówce plażowej kobiet, koniec końców zdobyte !!!
A na koniec zwiedzanie pięknego miasta,w którym kiedyś tam dawno temu chciałam bardzo mieszkać :)


niedziela, 19 czerwca 2011

Czytam pełne zbrodni

- Bardzo lubię polską kuchnię – wyznaje Malwinie Szymańskiej autorka popularnych książek o
miłości, kuchni i o Włoszech, Marlena de Blasi w nowym numerze e-magazynu o książkach „Czytam”.
Wszystkie informacje o czasopiśmie wraz z linkami umożliwiającymi jego zakup znaleźć można na
stronie internetowej www.magazynczytam.pl

Zapomnianą zbrodnię katyńską przypomina historyk Tadeusz Antoni Kisielewski, poznajemy też
historię zabójcy-eleganta. Bo – jak łatwo się domyślić – czerwcowy numer naszego magazynu
poświęcony jest właśnie zbrodni i historiom kryminalnym. Kryminał milicyjny przedstawiają nam
jego miłośnicy – członkowie klubu MORD. Opowiadania kryminalne prezentują na naszych łamach
Jolanta Kwiatkowska, Jan Siwmir, Piotr Pochuro oraz Gabriel Augustyn.

Jak zawsze, na łamach „Czytam” znaleźć można świetne felietony Jana Koźbiela. Na łamy powraca,
wybierając się pociągiem przez literaturę Joanna Janowicz, Małgorzata Gołaszewska zaś polemizuje z
badaczami, którzy twierdzą, że… inteligencja szkodzi. Grzegorz Raczek – naczelny portalu DuzeKa.pl
prezentuje swoje „Nauki Mistrza Yo”. W numerze także kolejne odcinki „Ogólnej teorii jesieni”
Tomasza Sobieraja i „Alei Róż” Wioletty Sobieraj.

Wraz z Agnieszką Żak przyglądamy się temu, jak e-książka zaistniała na Warszawskich Targach
Książki. Wręczamy książki Donaldowi Tuskowi i odwiedzamy I krakowskie Targi Książki dla Dzieci, by
wręczyć nagrody dla najlepszych książek dla młodych czytelników. Na koniec – kilka chwil spędzamy
ze znakomitą grą planszową oraz poznajemy filmowego „Profesora ciemności” – czyli ekranizację
porażającej prozy Cormaca McCarthy’ego.

Trzeci numer w 2011 roku ukazuje się w jeszcze mocniej odświeżonej formule, wzbogacony o nowe
działy tematyczne i zdecydowanie „lżejszą” szatę graficzną.

Tu znajdziecie „Czytam”:

Wszystkie informacje o czasopiśmie znaleźć można na jego stronie internetowej:

www.magazynczytam.pl

Bezpłatne demo wydania znaleźć można w serwisie Issuu: http://bit.ly/lVf9ti

Pismo do nabycia w księgarniach:

- eGazety.pl: http://www.egazety.pl/w-and-w-polak-waclaw/e-wydanie-czytam.html

- Wydaje.pl: http://wydaje.pl/users/profile/25

- e-bookowo.pl: http://www.e-bookowo.pl/ebooks/1/26/czytam/

- Spoti.pl: http://spoti.pl/slawomirkrempa/publikacje

Zapraszamy do lektury!

wtorek, 14 czerwca 2011

Prezent z nad morza

Moi najbliżsi doskonale wiedzą, co może sprawić mi ogromną radość, i gdziekolwiek się nie wybierają, wiedzą, że zakładka musi być !!!
Tym razem siostra sprawiła się doskonale, nie dosyć że je wynalazła (co ostatnio dość trudne) to do samego końca nie powiedziała co to za zakładki. Moja radość była ogromna jak je zobaczyłam, takich w mojej kolekcji jeszcze nie miałam :)




Czyż nie są fajowe? :))

poniedziałek, 13 czerwca 2011

Konkurs - LITERACKI DEBIUT ROKU


 oraz spotkanie z Agnieszką Lingas-Łoniewską!!!


Wydawnictwo Novae Res organizuje konkurs pt. „Literacki Debiut Roku”, który inicjowany jest w celu promowania polskich debiutantów w zakresie literatury pięknej. Głównym celem konkursu jest wyłonienie w danym roku kalendarzowym najlepszej powieści, która nie była dotychczas nigdzie publikowana w wersji drukowanej.
Literacki Debiut Roku ma być inicjatywą, dzięki której odnajdziemy i wypromujemy utalentowanych rodzimych debiutantów, których twórczość ma za zadanie odświeżyć polski rynek literacki” – mówi Wojciech Gustowski, redaktor naczelny Wydawnictwa Novae Res.
Konkurs składać się będzie z trzech części. Pierwsza z nich obejmować będzie zbiórkę zgłoszeń konkursowych oraz ich wstępną weryfikację przez Komisję Opiniującą, która wyłoni pięć utworów nominowanych do nagrody. W drugiej części walory literackie nominowanych przez Komisję Opiniującą utworów oceniać  będzie Kapituła Konkursu, w której skład wchodzą:
Prof. dr hab. Jolanta Maćkiewicz
Dr Anna Ryłko-Kurpiewska
Prof. dr hab. Michał Błażejewski
Red. nacz. mgr Wojciech Gustowski
Red. mgr Krzysztof Szymański 
Trzeci etap konkursu stanowi wyłonienie przez Kapitułę Konkursu trzech laureatów, którzy zajmą kolejno I, II i III miejsce w konkursie.
Na laureatów konkursu czekają bardzo atrakcyjne nagrody:
I miejsce – tytuł „Literacki Debiut Roku”, statuetka, laptop, eleganckie pióro, opublikowanie zwycięskiego utworu  drukiem, jego dystrybucja oraz promocja przez Wydawnictwo Novae Res.
II miejsce – dyplom, elektroniczny czytnik książek, eleganckie pióro, zestaw 10 egzemplarzy książek.
III miejsce – dyplom, eleganckie pióro, zestaw 10 egzemplarzy książek.
Konkurs ma mieć charakter cykliczny i ustanawiany być co roku. Konkretne terminy będą podawane do publicznej wiadomości z odpowiednim wyprzedzeniem. Obecna edycja trwać będzie od 15 czerwca 2011 roku do 31 stycznia 2012 roku. Nadsyłanie zgłoszeń upływa dnia 31 października.
W obliczu spadku czytelnictwa w Polsce, przy ogromnym potencjale, jaki drzemie w polskich autorach, postanowiliśmy dać im szansę zaistnienia na rynku literackim. Mamy nadzieje, że konkurs spełni swoje zadanie i zbierze jak największą liczbę zgłoszeń polskiej prozy współczesnej. Zachęcamy wszystkich, którzy wierzą w swój talent do przystąpienia do konkursu „Literacki Debiut Roku” – mówi Wojciech Gustowski.
Zgłoszenia do konkursu dokonuje autor powieści lub osoba przez niego upoważniona, przesyłając do dnia 31 pażdziernika 2011 jej wersję elektroniczną (zapisaną w formacie doc lub rtf na płycie CD lub DVD), na adres:

Wydawnictwo Novae Res
al. Zwycięstwa 96/98
81-451 Gdynia
z dopiskiem: Literacki Debiut Roku

Wysłanie zgłoszenia do konkursu oznacza akceptację regulaminu.

Informacji związanych z konkursem udziela sekretariat wydawnictwa Novae Res pod adresem ldr@novaeres.pl.
Oficjalna strona konkursu: www.literackidebiutroku.pl


niedziela, 12 czerwca 2011

Dziewczyna, która pływała z delfinami – Sabina Berman



Wydawnictwo: Znak
Rok wydania 2011
Liczba stron: 231
Źródło: Biblioteczka własna
Premiera: 16 czerwca 2011


„Dziewczyna, która pływała z delfinami” to debiutancka powieść Sabiny Berman, autorki scenariuszy filmowych i teatralnych. Z okładki książki możemy się dowiedzieć, że jest to powieść na miarę „Forresta Gumpa”, którego nigdy nie miałam okazji czytać, więc nie do końca wiedziałam, czego mam się spodziewać. Ale może to i lepiej, bo dzięki temu książka mnie zaskoczyła, była zupełnie różna od tych, które ostatnio czytałam. Spokojna, kojąca i mądra.
Karen nie jest zwykłą dziewczyną, nie zalicza się do ludzi „standardowych” – normalnych, typowych. Jak sama o sobie mówi, jest zdolna inaczej, i choć jej iloraz inteligencji mieści się gdzieś pomiędzy idiotami a imbecylami, to ma ona fotograficzną pamięć, a jej zdolność organizacji przestrzeni zalicza się do najwyższych w populacji ludzkiej. Do jej zalet możemy zaliczyć też to, że: nie umie kłamać i nie posiada wyobraźni. Taka właśnie jest, dziewczyna inna od wszystkich.
Karen poznajemy dzięki jej ciotce Isabelle, która przyjeżdża do Mazatlan, by przejąć przetwórnię tuńczyka Pociecha. Nie wiedziała, że jej siostra miała dziecko, tym większe jest dla niej zaskoczenie, gdy widzi małą, „dziką dziewczynkę”, która nie mówi, nie czyta, je rękami, wszystko co zjeść się da. Ale nie zostawia jej na pastwę losu, tak jak to zrobiła jej siostra, tylko małymi kroczkami, uczy dziewczynkę życia, tym samym ucząc się świata widzianego oczami Karen. Świata niezwykłego, a jednocześnie bardzo prostego w którym nie ma smutku czy radości, świata wyprutego z uczuć.
Podobała mi się ta książka, podoba mi się historia życia Karen, jak i świat, który stworzyła autorka. Jest to bardzo mądra i piękna książka, którą czytając, czytamy nieśpiesznie, delektując się każdym słowem i odprężając się. Płyniemy powoli poznając życie widziane oczami dziewczyny z cechami autystycznymi i nie jest to życie wcale gorsze od naszego, jest po prostu inne, a przez to też fascynujące.
Jestem bardzo ciekawa, jakby to było, gdybym nie odczuwała pewnych rzeczy, bo Karen czuła co to ból czy zimno, ale nie wiedziała co to radość czy smutek. Nie wiedziała też co to szczęście czy miłość.
Z czystym sumieniem polecam tą książkę wszystkim tym, którzy szukają spokoju, książki przy której, będą mogli odpocząć i się odprężyć, bo pomimo, iż temat książki może do najlżejszych nie należy, to i tak daje nam dużo wytchnienia, i wycisza. 
Bardzo spodobał mi się pewien fragment, który doskonale obrazuje to, jak Karen postrzega to co widzi: „
-         Co czytasz? – zapytała ciotka.
-         Małe kobietki Louisy M. Alcott.
-         (.....)
-         Tak to moja książka – wyszeptała – Podoba Ci się, Karen?
-         Nie wiem.
-         Jak to nie wiesz? No dobrze Karen, powiedz mi, o czym jest ta książka?
-         O ... dziewczynce, która ma na imię Jo ...
-         Dobrze.
-         Ma narzeczonego i obcina sobie warkocz, żeby go sprzedać i kupić jedzenie dla swojej rodziny, która jest głodna. Wtedy jej siostra, która jest ładniejsza od Jo, wychodzi za mąż za jej narzeczonego, który jest bardzo bogaty. To wszystko.
-         (.....)
-         A co powiesz o wydarzeniach, które dzieją się w między czasie?
-         Tylko się dzieją w między czasie, nie są do niczego potrzebne, a jak się je opuści, historia pozostaje taka sama. „
A ja biorąc przykład z niezwykłej Karen powiem, że była to  bardzo piękna książka o „dziewczynie, która pływała z delfinami”.
Ocena: 5,5/6

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Znak, za co serdecznie dziękuję !!!

Wyniki konkursu :)

Tak w końcu nadszedł ten dzień.
Chęć posiadania Murakamiego, wyraziło aż 67 osób !!! Co znaczy, że całkiem dobrą książkę znalazłam na prezent, co mnie bardzo cieszy, i mam nadzieję, że osoba, do której książka trafi, również będzie się cieszyć :)
Żeby już nie przedłużać, poniżej fotorelacja:




Dziś los uśmiechnął się do Niedopisanie :) Ja ze swojej strony bardzo, bardzo gratuluję !!! 
Pozostałym dziękuję za udział, i zapraszam na kolejne konkursy, które co jakiś czas będą się pojawiać :)

Zwyciężczynię poproszę o przesłanie danych adresowych na mojego maila.

sobota, 11 czerwca 2011

Oto moja wygrana :)

W końcu się doczekałam (bo ja strasznie niecierpliwa jestem) i przyszła do mnie paczuszka od Isabelli. Izuś strasznie Ci dziękuję, dzięki Tobie mam nie tylko książkę, ale w końcu też misia Matrasia :)


Książkę i misia wygrałam w konkursie z okazji dnia dziecka :)

Czyż nie pięknie się razem prezentują?

piątek, 10 czerwca 2011

Tak, tak, o to JA

Zaproszona do zabawy przez Sabinkę, postanowiłam zdradzić co nieco o sobie :)

  1. To co najbardziej lubię robić (zaraz po czytaniu książek) to spać, drugiego takiego śpiocha to ze świecą szukać ;)
  2. Nie lubię kawy, za to mogłam bym pić herbatę na okrągło, wszędzie i zawsze i tylko czarną :)
  3. Jestem pedantką, nie znoszę w okół siebie mieć bałaganu, czy w pracy czy w domu, wszystko musi być na swoim miejscu, bo inaczej nie mogę się skupić. Bałagan mnie strasznie rozprasza
  4. Nie lubię gotować, za to uwielbiam piec ciasta no i oczywiście je później pałaszować
  5. Uwielbiam chodzić na długie spacery, w jednej ręce trzymając smycz a w drugiej dzierżyć oczywiście książkę
  6. Kocham moje małe dziewczynki i jednego chłopczyka (dwie bratanice, bratanka i siostrzenicę), czas z nimi spędzany daje mi dużo, dużo radości :)
  7. Nie wypożyczam książek z biblioteki, bo i tak jeśli książka mi się spodoba, to później muszę ją kupić. Wolę od razu swoje własne egzemplarze, o które bardzo dbam 
  8. Nie lubię pożyczać moich książek (są wyjątki), strasznie mnie drażni, gdy ktoś mi je potem przetrzymuje lub niszczy - zgroza
  9. Na co dzień jestem optymistką, staram się podchodzić do życia z uśmiechem na twarzy 
  10. Jestem też strasznie bojaźliwa i dlatego nigdy nie czytam horrorów i nie oglądam strasznych filmów !!! Potem bym z 3 dni nie spała.
No to by tak z grubsza było o mnie, a ja z chęcią bym się dowiedziała czegoś o Irence i Cyrysi, które zapraszam do dalszej zabawy :)

czwartek, 9 czerwca 2011

Pożeracz snów – Bettina Belitz



Wydawnictwo: Znak emotikon
Rok wydania: 2011
Liczba stron: 506
Źródło: Biblioteczka własna
Premiera: 16 czerwca 2011


Elisabeth Sturm nie wyobraża sobie życia poza Kolonią, to tam znalazła w końcu swoje dwie przyjaciółki, to tam chciała zdać maturę i wkroczyć w dorosłe życie, to w końcu tam przecież mieszka Grischa, jej pierwsza wielka miłość. Jednak rodzice, nagle, z dnia na dzień psują wszystko, przeprowadzają się w sam środek głuszy, gdzie nawet jej telefon nie zawsze działa. A jak on nie działa, to jak ona ma tam funkcjonować, z dala od cywilizacji, gdzie wszystko jest daleko, gdzie znów wszyscy będą się na nią patrzeć, i wyciągać pochopne wnioski. Czy jej tata nadal nie mógł pracować w Koloni, czy musiał objąć stanowisko w Szpitalu Psychiatrycznym Rieddorfie?.
Ellie nie miała zamiaru ułatwiać rodzicom przeprowadzki, żadnych porządków, wnoszenia kartonów, czy wieszania firanek. Dla niej najlepszym lekarstwem jest sen i w każdej wolnej chwili mu się poświęca, ucieka od rzeczywistości, ucieka do krainy marzeń, za nic nie chcąc przed samą sobą się przyznać, że w gruncie rzeczy, w tym całym Kaulenfeld, nie jest tak źle, powietrze jest przecież jakieś czystsze, ma więcej przestrzeni i nawet jej pokój na poddaszu jest lepszy, większy i taki jakby z własną duszą. Tylko co z tego, kiedy wszystko co zna i kocha, zostało daleko.
Pierwsze wrażenie w szkole, jakie po sobie zostawia też jest nie najlepsze, ale cóż się dziwić, kiedy całą noc dręczyły ją jakieś dziwne sny. Śniło jej się maleńkie dziecko, w kołysce, choć może bardziej w korycie, które ktoś zostawił, i którym nikt się nie interesował. Dziecko - niemowlak, który choć początkowo pozostawiony sam sobie, nie płakał i czekał na to co będzie dalej. Wszystko jak by z innej epoki. Ellie w kółko o nim myśli i każdą chwilę wykorzystuje na sen, by dowiedzieć się co z nim jest nie tak, dlaczego jest samo i kim ono właściwie jest. Ale nie zawsze, udaje jej się powrócić do tajemniczego dziecka, częściej za to nawiedzają ją dziwne koszmary.
Pewnego wieczoru, nie chcąc już dłużej patrzeć na szczęśliwych rodziców, nie chcąc brać udziału w tej całej maskaradzie, jaką jest bratanie się z sąsiadami, Ellie wybiera się do lasu, gdzie rzeczywistość zaczyna mieszać się z magią, a tajemniczy jeździec ratuje ją z opresji. Colin Blackburn, czy aby na pewno należy do jej świata, dlaczego wszyscy omijają go wzrokiem i nikt o nim nic nie wie. Dlaczego od chwili, gdy go spotkała nie może przestać o nim myśleć, zupełnie jakby wkradł się do jej duszy i zawładnął nie tylko myślami ale także jej snem.
„Ona - wrażliwa, samotna. On - niesamowicie przystojny, intrygujący i groźny. Dzieli ich wszystko. Łączy tylko tajemnica.”

Sny i marzenia to coś pięknego, nie każdy sen pamiętamy po przebudzeniu, jednak, gdy przyśni się nam coś dobrego, niesamowitego, to dzień też staję się jakby lepszy, jakbyśmy byli bardziej optymistycznie nastawieni do życia i świata. Bettina Belitz stworzyła bardzo ciekawą, niesamowitą wręcz historię, w której sen i jawa przenikają się, w której granica między tymi stanami jest naprawdę bardzo cienka.
Akcja książki rozwija się powoli, co jednak w tym przypadku nie jest minusem, bo dzięki temu lepiej możemy poznać historię Ellie i jej rodziny, lepiej zrozumieć jej postępowanie, a wręcz prawie wniknąć do jej duszy. Muszę przyznać, że początkowo główna bohaterka mnie trochę drażniła z tym jej ciągłym marudzeniem i narzekaniem i nic nie robieniem, jednak w miarę czytania zmieniałam o niej zdanie, bo w tej książce nic nie jest takie, jakim wydawać by się mogło, a bohaterowie pełni są tajemnic, leków i fobii. Tajemnicy Colina  w pewnym stopniu łatwo było się domyślić, ale te fobie Ellie mnie naprawdę przerażały (sama mam podobną i nie chciałabym, żeby spotkało mnie coś takiego).
Historia Ellie i Colina, choć początkowo trochę podobna do tej ze „Zmierzchu” to jednak bardziej mi się podobała. Mniej tu było „słodyczy” a więcej magii i przerażających wizji. Dlatego z czystym sumieniem polecam "Pożeracza snów", wszystkim fanom fantasy i młodzieży,  wszystkim tym, którzy lubią nieprzewidywalną, wzbudzającą niepokój i fascynującą historię.  A ja z niecierpliwością będę czekać na kolejną część !!!
Ocena: 5/6

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Znak emotikon, za co serdecznie dziękuję !!!

wtorek, 7 czerwca 2011

Pierwsze czerwcowe nabytki :)

Nie jest ich na razie za dużo, ale i tak mnie bardzo cieszą :)


  1. Dziecko łazarza - koleżanka bardzo bardzo polecała i miała rację, że warto przeczytać :)
  2. Dziewczyna, która pływała z delfinami - do recenzji od wydawnictwa Znak
  3. Detektyw i panny - do recenzji od portalu Granice.pl
  4. W poszukiwaniu króla - do recenzji od wydawnictwa eSPe
Z niecierpliwością też czekam na moją książkę wygraną na dzień dziecka, a jaką to się pochwalę jak przyjdzie :)

niedziela, 5 czerwca 2011

Dziecko Łazarza – Robert Mawson


 

Wydawnictwo: Zysk i S-ka
Rok wydania: 1998
Liczba stron: 350
Źródło: Biblioteczka koleżanki


Ben nigdy nie zapomni tego widoku, kiedy jego siostra wraz z koleżanką, nagle znalazły się na środku ulicy, i w które wjechał pędzący autobus. A przecież to on był straszy, to on miał się nimi opiekować w drodze do szkoły. Czy naprawdę musiał iść do tego sklepu po cukierki? Czy gdyby tego nie zrobił, to jego siostra nie leżałaby teraz w śpiączce, a jej koleżanka by żyła?
Jack, od kiedy założył własną firmę, co raz mniej czasu poświęcał rodzinie, co raz rzadziej bywał w domu, i jedyne co go interesowało, to to by jego firma w końcu stanęła na nogi. Przelotny romans z sekretarką jeszcze bardziej pogorszył sprawę, gdyż Alison nie umiała pogodzić się ze zdrada. Czy gdyby Jack więcej czasu poświęcał rodzinie, to nie doszło by do tego wypadku, czy nadal odwoził by dzieci do szkoły? A Alison, czy gdyby wybaczyła mężowi, to zmieniłaby bieg zdarzeń?
Każde z nich obwinia się o to co się stało, jednak najgorzej z poczuciem winy radzi sobie dwunastoletni Ben, który nie chce już dłużej żyć, który nie widzi dalszego sensu istnienia. Zostaje zawieszony w próżni, bo z jednej strony jego siostra przeżyła a z drugiej tak jakby umarła.
Lekarze nie dają żadnych szans na wybudzenie się Frankie ze śpiączki, jednak jej matka się nie poddaje i znajduje dość kontrowersyjny ośrodek, Instytut Perlmana, prowadzony przez doktor Elizabeth Chase, wybitnego neurologa i biochemika, w którym nie jedno dziecko wyszło z bardzo głębokiego snu. Dlaczego kontrowersyjny? Bo czy normalne jest by golić dzieciom główki, rozbierać je do naga, i podłączać do ich ciała tysiące kabelków, nawet w te najbardziej intymne miejsca. Czy na pewno nie narusza się ich praw, rażąc je prądem, oślepiając światłem, ogłuszając głośna muzyką? Dotykając, masując i co tam jeszcze możliwe. Ale z drugiej strony część tych dzieci odzyskuje świadomość, jedne w większym stopniu, inne w mniejszym, niestety zdarza się też, że dziecko umiera.
Jack i Alison mają trudną decyzję do podjęcia, mogą  patrzeć na dziecko pogrążone w śpiączce, przez najbliższe parę lat, wnieść wniosek o odłączenie jej od aparatury, bądź umieścić ją w ośrodku, i czekać czy się uda.  Decyzja trudna i nie ma tak naprawdę tej jednej dobrej.

„Między życiem a śmiercią, w wąskim przejściu na tamtą stronę, istnieje miejsce dostępne dla tych, którzy jeszcze nie umarli, ale już nie żyją.”

Autor stworzył naprawdę dobre dzieło, książkę, która nie tylko wzbudza wiele emocji, ale też pozwala nam się zastanowić i samemu zdecydować, czy można eksperymentować na dzieciach, na ludziach, czy na pewno wiemy co dzieje się z ludźmi w śpiączce. Czy mamy prawo podejmować pewne decyzje, czy zawsze działamy w dobrej wierze.
Polecam tą książkę każdemu, nie jest to lekka lektura ale z całą pewnością warta przeczytania !!!!
Ocena: 6/6

sobota, 4 czerwca 2011

Czytanie do zaczytania!

Książka na lato 2011

Zapraszam wszytskich do wzięcia udziału w trzeciej już edycji plebiscytu na książkę lata.

Konkurs współorganizowany jest przez :
 


Celem plebiscytu jest poznanie odpowiedzi na pytanie - którą książkę warto polecić na lato 2011!

Głosowanie trwa od 02.06 do 31.07.2011

Polecam, można wygrać naprawdę wiele ciekawych książek. Więcej informacji na stronie PRZYKOMINKU.COM

środa, 1 czerwca 2011

Konkursowo

Witam, witam ...
Ostatnio wszędzie gdzie się nie obejrzę, to same konkursy, co nie ukrywam, że mnie bardzo cieszy. W jednym nawet udało mi się wygrać :D, a że w naturze wszystko musi się wyrównać, więc i ja postanowiłam komuś sprawić niespodziankę :) Tak więc ogłaszam mały konkursik z okazji zbliżających się wakacji, a do wygrania jest ta oto książka:


Haruki Murakami pojawia się na blogach dość często, pozytywnie jest oceniany i tak sobie wymyśliłam, że to będzie dla kogoś bardzo miły prezent. "Wszystkie boże dzieci tańczą" opisywałam TU, mi się książka bardzo, bardzo podobała i myślę, że wam też przypadnie do gustu :)
Co trzeba zrobić, żeby wygrać:
  1. Wyrazić chęć posiadania tej oto książki w komentarzu
  2. Poinformować o konkursie na swoim blogu 
  3. Osoby nieposiadające bloga, anonimowe, proszę o podpisanie się imieniem i pozostawienie swojego meila
12 czerwca ogłoszę zwycięzce  !

A dziś wszystkim dzieciom, tym małym i tym dużym, życzę wszystkiego najlepszego z okazji Dnia Dziecka !!!