Agatha Christie ma w swoim dorobku sześćdziesiąt powieści, autobiografię, sześć romansów, wydanych pod pseudonimem Mary Westmacott, pamiętnik z udziału wyprawy archeologicznej do Syrii, dwa tomiki poezji, wiersze i opowiastki dla dzieci, kilkanaście sztuk teatralnych i radiowych oraz około stu pięćdziesięciu opowiadań. Prezentowane w tym zbiorku, z paroma wyjątkami, od chwili pierwodruku nie były wznawiane. Są to zarówno opowiadania kryminalne, jak i piękne, poetyckie romanse; jak pisze auto „Przedmowy” Tony Medawar, „prawdziwa uczta dla koneserów”.I znów przyszło mi czytać opowiadania, tym razem jednak przez zwykłe moje gapiostwo. W bibliotece spojrzałam tylko na tytuł i autora, a że bardzo lubię książki Agathy Christie to bez zastanowienia ją przygarnęłam. No i stało się. Najbardziej podobały mi się dwa opowiadania w których w roli głównej wystąpił Herkules Poirot, pozostałe były różne jedne lepsze inne gorsze, dosłownie na jedno przeczytanie i zapomnienie. Ale książka zawiera dużą ciekawostkę, po każdym opowiadaniu mamy posłowie, w którym możemy dowiedzieć się kiedy pierwszy raz ukazało się dane opowiadanie, do czego nawiązuje, jak powstało. Z innych ciekawostek tomik ten zawiera opowiadanie „Dom ze snu”, który autorka określa jako „pierwszą rzecz, jaką napisałam, która wskazywała na odrobinę talentu”. Mimo, że opowiadań nie lubię to fajnie było przeczytać te, móc porównać styl pisania, jak się zmienił od tych pierwszych prób.
Ocena 4/6
czwartek, 20 maja 2010
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz